Pinokyo incelemesi: Disney’in canlı aksiyon versiyonunun ruhu yok

Hollywood’un en güzel insanlarından biri olarak ün yapan Hanks, hem ekranda hem de ekran dışında neredeyse eski moda bir Amerikan edep idealini somutlaştırdı.

Amerika’nın babası olarak kamuya açık kişiliği, dünya savaşları ve deniz korsanlarından siyasi yolsuzluk ve baba sorunlarına kadar değişen zorluklara bakan kahramanlar olarak rol seçimiyle örtüşüyor.

Hanks anlayışımız temel iyilikle sarmalanmıştır.

Kötü Hanks rolü nadirdir, bu yüzden onu canlı aksiyon versiyonunda Geppetto olarak kullanmak mantıklıdır. Pinokyo. Geppetto, masal tarihindeki en nazik ve en değerli karakterdir.

Bariz bir oyuncu seçimi olsa da, sonuçta işe yaramayan yaratıcı bir karar. Hanks’i çevreleyen mevcut iyi niyetin, peri masalı tarihindeki en az nüanslı karakterlerden birine sakarin yaklaşımıyla birleşimi, tek boyutlu, acımasız bir görüntü oluşturuyor. Çok fazla, çok ciddi.

Bu versiyonda, Geppetto fazla kibar ve fazlasıyla değerli – bu, yatırım yapabileceğiniz bir karakter değil çünkü tutunacak bir şey yok. Onun taklidi bir skeç komedi karikatürüne benziyor.

Hanks, sevgilisiyle yeniden bir araya geldi. Forrest Gump, Issız adada mahsur kalmak ve Kutup Ekspresi yönetmen Robert Zemeckis ve soyağacına rağmen, Pinokyo’nun bu versiyonu tiyatronun unutulmuş bir köşesinde toz toplayan bir kukla kadar sarkık.

Gerçek bir çocuk olma görevinde tahta kukla hakkında klasik ahlak hikayesi, test edildiğinde doğru olanı yapmakla ilgili aynı temaları taşır. Pinokyo, Mavi Peri’nin dediği gibi cesur, dürüst ve bencil olmayı öğrenmelidir.

Ve bir dizi macera ve talihsizlikle test edilecek, basit saflığı onu masumiyetini sömüreceklerin yoluna koyacak.

Hikaye tam olarak hatırladığınız gibi, 1940 animasyonuyla neredeyse yendi. Görsel efektleri bile selefinin kopyası gibi görünüyor.

Disney’in canlı aksiyon yeniden yapımları gerçek bir karışıklık oldu ve çoğu zaman orijinaline çok yakın bir şekilde kesmeye çalıştığında, şu soruyu soruyor: Bunların herhangi birinin amacı neydi?

Ekleyecek hiçbir şeyiniz yoksa, varlığı alaycı bir nakit kapmaktan başka bir şey nasıl olabilir? Pinokyo, teknolojik ilerlemeye işaret bile edemiyor çünkü buradaki görsel efektler düz ve sönük.

Belki de tekinsiz vadi tarafından yakılan Zemeckis, Kutup Ekspresidaha hırslı olamayacak kadar çekingendi.

Peki burada korumaya değer yeni olan ne? Cynthia Erivo’nun Mavi Perisi kullanışlıydı ama sesi, her zamanki gibi olağanüstüydü ve Luke Evans’ın Coachman’ı biraz canlılık gösterirken, “When You Wish Over a Star”da onu suçlayamazsınız.

Öne çıkan isim, Stromboli’nin şovunda bir karakter oynayan dansçı ve aktör Kyanne Lamaya. Kendine ait bir hayatı yaşamak isteyen bir kuklacının hassas tasviri, çok az içsellik sunan filmin duygusal merkezi haline geliyor.

Ses yeteneği tarafında, Joseph Gordon-Levitt’in Jiminy Cricket’i işlevselken Keegan-Michael Key, dolambaçlı Dürüst John olarak gerçekten lezzetli bir zevktir.

Pinokyo bir karakter olarak cesur ve meraklıydı. Bir film olarak, bu canlı aksiyon versiyonu da değil. Pinokyo başlamak için gerçek bir çocuk olmadığı gibi, bu da gerçek bir film değildi – ve ruhu olan biri olmak için yeterince ders alma şansı neredeyse yok.

Değerlendirme: 2/5

Pinokyo şimdi Disney+’ta yayınlanıyor