Florence Pugh, İyi Bir İnsanı çok değerli, yorucu bir film olmaktan kurtarıyor

Zach Braff’ın yönetmen olarak üçüncü uzun metrajlı filmi – ve kendisinin yer almadığı ilk uzun metrajlı filmi – değerli hedeflerle dolu. Ve Florence Pugh’tan fevkalade mükemmel bir performans sergiliyor çünkü Pugh’u herhangi bir işe koyarsanız, o bunu yapacaktır.

Braff’ın en çok şans eseri, yapım sırasında o zamanlar kız arkadaşı olan Pugh’u yakalamasıydı. Pugh olmadan, İyi bir insan melodramatik, yorucu ve genellikle asık suratlı bir bağımlılık draması olabilirdi.

Pugh ile, en kötü dürtülerinin bir adım ötesindedir ve karakter suçluluk ve kötü seçimlerin en kötü sancıları içindeyken bile, Pugh ona hiç bitmeyen umut ve dürüstlük şeridini getirir.

Bu, her sahnede olan bir karakter, başından beri seyircinin bilincine o kadar yakından yerleşmiş ki, o karakteri yanlış anlarsanız, her şey alt üst oluyor.

Başlığında merak uyandıran bir soru var – telafisi mümkün olmayan bir zarara neden olduğunuzda hala iyi bir insan olabilir misiniz veya iyi bir insan olmanın yolunu bulabilir misiniz?

Nathan (Chinaza Uche) ile nişanını kutlarken Allison (Pugh) ile tanışıyoruz. Aşıklar ve gelecek için heyecanlılar. Kısa bir süre sonra Allison, Nathan’ın kız kardeşi ve kayınbiraderinin ölümüne neden olan korkunç bir araba kazasının direksiyonuna geçer.

Bir yıl sonra, aldığı yaraların ardından ağrı tedavisi için kendisine reçete edilen oksikontin bağımlısı oldu ve doktorlarının onu ilacı bırakmaya yönelik tüm çabalarına rağmen, Allison tam bir keş.

O ve Nathan artık birlikte değiller – onu suçluluk duygusundan kurtardı – ve işe geri dönmedi. Alkolle kendi kendini tedavi etme sorunları olan annesiyle (Molly Shannon) eve geri döndü.

Bir dizi küçük düşürücü olaydan sonra Allison, bir bağımlılık toplantısına gitmek için cesaretini toplar ve Nathan’ın artık kız kardeşinin yetim kalan genç kızı Ryan’ın (Celeste O’Connor) bakıcısı olan, Nathan’ın görüşmediği babası Daniel (Morgan Freeman) ile karşılaşır.

Allison ve Daniel, affetme, cömertlik ve suçluluk duygusuyla dolu bir dansta birbirlerinin yaşamlarının ağına düşerler ve bu, Ryan’ın da Allison’la ilgilenmesiyle daha da karmaşık hale gelir.

İyi bir insan hikayenin bağımlılık yönlerine derinlemesine iniyor ve Allison şakalaşırken, bir düzeltme için çaresizken, kendini geride tutmaya çalışırken ve sonunda başarısız olurken, onun alanında çok zaman harcıyor.

Film, onu olduğu gibi keş olarak tasvir etmekten korkmuyor, tekil odağında kendisine ve başkalarına acı veriyor.

Otantik hissettiriyor ama yargılayıcı değil. Ve o, duygu olmadan, opioid kriziyle ilgili, pençesinde olmayı “beklemeyeceğiniz” kişileri kolayca içine çeken bir başka iddianamedir – tuzağa düşmek ne kadar kolay ve çıkmanın ne kadar zor olduğu.

Ama işin daha ilginç kısmı İyi bir insan bu bağışlama araştırması mı – bunu kim hak ediyor ve buna layık olmak için ne yapmanız gerekiyor? Ve sen kendini affedemiyorsan, başkalarının seni affetmesini bekleyebilir misin?

Bu soruda, Pugh filmin kalbini taşırken, imzası niteliğindeki sıcaklığıyla Morgan, filmin kalbini iyi bir şekilde tamamlıyor. İyi bir insantematik emelleri.

Ton tutarlılığının bozulduğu veya yapmaya çalıştığı şeyin büyüklüğünden dolayı biraz teatral hissetmeye başladığı anlar vardır, ancak İyi bir insan icracılarının gücü ve şefkatli ruhu sayesinde çoğunlukla işe yarar.

Değerlendirme: 3/5

İyi Bir İnsan şimdi sinemalarda