Avatar: The Way of Water nefes kesecek kadar güzel ama temel konularda başarısız

Dikkat etmediyseniz, James Cameron’ın mavi uzaylılarından bu yana 13 yıl geçtiği düşünülürse, her şey biraz sürpriz olabilir ve avatarı en ateşli hayranlarının iddia ettiği gibi pop kültürü üzerinde güçlü ve kalıcı bir etkiye sahip olmadı.

Belki de düşünmedin avatarı Aradan geçen bu yıllarda hiç ya da belki de başka hiçbir şey düşünmediniz. Peki “350 milyon dolar mı?” Avatar 2 İyi ya da izlemeye değer bir şey var mı?” özünde “İlk filmi ne kadar beğendiniz?” ile bağlantılıdır.

Çünkü eğer ilk köpüğü sen yaptıysan avatarı ve Cameron’ın göz kamaştırıcı Pandora’sında ve filminin ölçeğinde ve hırsında yıkanmak için tekrar tekrar sinemaya gitti, sonra Avatar: Suyun Yolu akıl almaz.

Ama eğer düşündüysen avatarı çok uzundu, hikaye ve karakterizasyon açısından çok zayıftı ve görsel olarak etkileyici olmasına rağmen, kendinizi bir daha buna maruz bırakmayacaksınız, o zaman Avatar: Suyun Yolu beyinsizdir – ama farklı bir şekilde.

Bu devam filmi, ilk deneyiminizi tekrar edecek. Déjà vu gerçektir ve kara kedilerle hiçbir ilgisi yoktur.

Bazen dudak uçuklatacak kadar güzel, en çarpıcı şekilde fotoğraflanmış David Attenborough belgeseli değil, CGI izlediğinizi unutturacak kadar. Ayrıca acı verici derecede sıkıcı olabilir, (ironik bir şekilde) sığdır ve üç saat 13 dakikalık çalışma süresini haklı çıkaracak kadar hikayesi yoktur.

Pandora’ya dönen Jake (Sam Worthington) ve Neytiri (Zoe Saldana) artık bir grup çocuğun ebeveynleridir – en büyük oğul ve savaşçı Neteyam (Jamie Flanders), ikinci oğul ve yabancı Lo’ak (Britain Dalton), en büyük kızı Kiri ( Sigourney Weaver) ve en genç Tuk (Trinity Jo-Lo Bliss).

Hayır, bu bir yazım hatası değil, Weaver, Sully ve Neytiri’nin çocuklarından birinin performansını ve sesini sağladı ve Weaver’ın orijinal karakteri Grace ile olan bağlantısı “gizemli” olarak reddedildi. Daha sonraki bir devam filminde devreye girebilir, ancak şimdilik onunla devam etmelisiniz.

Eski bir düşman olan gök insanları (insanlar), yukarıdan ateş yağdırıp gezegenin bazı kısımlarını yeniden kolonileştirdiğinde Sully’ler orman evlerinden sürülür. Düşmanların başında, insan formu büyük ölçüde ölü olan ama bilinci artık bir Na’vi avatarına aktarılmış olan hain Quaritch (Stephen Lang) gelir.

Quaritch, daha önce olduğu gibi göz deviren tek boyutlu ve küstah, oyunun sonlarında küçük bir kelime oyunu onu hala ilginç kılmıyor. Büyük stüdyo gişe rekorları kıran filmlerde çok katmanlı kötü adam varken, Quaritch’in karikatürize kötü adamı sadece tembel yazıyor.

Diğerlerini korumak amacıyla evlerinden kaçan Sully’ler, Pandora’nın resif takımadaları arasında evlerini kuran Metkayina klanlarına sığınır. Perdeli ayakları ve kuyrukları ve daha fazla yüzgeç benzeri kolları ile fiziksel olarak farklıdırlar ve suda kolaylıkla süzülmelerine yardımcı olurlar.

Sully’ler, şef Tonowari (Cliff Curtis) ve eşi Ronal (Kate Winslet) tarafından alınır, ancak Metkayina’da bu orman sakinlerinin kendi yaşam tarzlarına uyum sağlayabileceklerine dair şüpheler vardır. Artı, Quatritch’in ölümünün intikamını almak için Sully’yi inatla takip etme tehdidi var.

Sully çocukları, hikaye onlara odaklanırken, Tonowari’nin çocuklarına uyum sağlamaya ve harikulade sualtı dünyasının bir parçası olmaya çalışırken sahnenin merkezinde yer alırlar.

Bu keşif ve keşif sahneleri, Avatar: Suyun Yolu bazen nefes kesici. Cameron ve ekibinin CGI suyunu nasıl işlediği ve Na’vi ile deniz altı yaratıkları arasındaki etkileşim gerçekten muhteşem.

O kadar canlı ve büyüleyici ki, perde arkasında devam eden zanaat ve özveri düzeyini takdir etmenizi sağlıyor. Çocuklar da dahil olmak üzere oyuncular, ekibin tüm performanslarını su altında yakalayabilmesi için serbest dalış yapmayı ve nefeslerini tutmayı öğrendi.

Winslet bir rekor kırdı ve bunu yedi dakika boyunca yaptı – yeteneği ve varlığı aslında genel olarak boşa gitmiş olsa bile.

Hırs oradayken ve her Na’vi karakterinin yüzüne kazınmış duyguları görebilseniz de bu, senaryonun hem üzerine hem de altına yazılmış olduğu gerçeğini değiştirmez, bu da herhangi bir karaktere yatırım yapmayı zorlaştırır. .

Diyalog hantal ve hiç kimse özellikle iyi gelişmemişken en bariz vuruşları hecelemek zorunda hissediyor – sonraki devam filmlerinde karakterlerin gölgelendirileceğine dair herhangi bir argüman, burada işi yapmadığı gerçeğini değiştirmez ve yapmak için fazla zamanı vardı.

Ve hikaye basit bir kovalamaca konusu, Cameron’un başarmaya daha kararlı göründüğü şeyi yapmak için sadece bir şablon, yani film yapımının teknolojik ve görsel yönlerini ne kadar ileri götürebileceğini görmek.

Ama bu yeterli değil. takdir edebilirsin Avatar: Suyun Yolu zanaatı için ölçeğine hayran kalabilirsiniz, ancak bu, hikaye anlatımının temellerinde eksik olduğu şeyi gizlemez – ve izleyicisinden çok şey istediğinde, bu pazarlık edilemez şeyleri çivilemesi gerekiyordu.

3D görseller şüphesiz harika ama bu filmi izlemenin tek nedeni bu olmamalı.

Her şey göz kamaştırıcı ve gösterişli, yani Na’viler ve çevreleri arasındaki duygusal derinliklerle ilgili bir film için sinir bozucu bir şekilde her şey yüzeysel.

Değerlendirme: 2,5/5

Avatar: Suyun Yolu 15 Aralık Perşembe gününden itibaren Çarşamba akşamı ön gösterimiyle sinemalarda.